درمان بیماری ام اس چیست؟

با توجه به پیشرفت روزافزون علم، اما هنوز هیچ درمانی برای بیماری ام اس پیدا نشده. با این حال بهتر است بدانید درمان‌هایی وجود دارد که می‌تواند به مدیریت علائم و کاهش فراوانی و شدت عود بیماری کمک کنند.

درمان بیماری ms به نوع و مرحله بیماری، علائم و عوارض آن بستگی دارد. برخی از درمان‌های رایج برای بیماری ام اس عبارتند از:

درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری (DMTs): اینها داروهایی هستند که با کاهش التهاب و آسیب به میلین و رشته‌های عصبی، دوره بیماری ام‌اس را اصلاح می‌کنند. DMT ها را می‌توان به صورت خوراکی، تزریقی یا انفوزیونی تجویز کرد. برخی از نمونه‌های DMT اینترفرون‌ها (مانند آوونکس یا ربیف)، گلاتیرامر استات (کوپاکسون)، فینگولیمود (گیلنیا)، دی‌متیل فومارات (تکفیدرا)، ناتالیزوماب (تیسابری)، آلمتوزوماب (Lemtrada)، اوکرلیزوماب (Oclavend) ).

درمان‌های علامتی: اینها داروهایی هستند که با هدف تسکین علائم خاص بیماری ام اس، مانند مسکن‌ها (مانند ایبوپروفن یا استامینوفن)، شل کننده‌های عضلانی (مانند باکلوفن یا تیزانیدین)، داروهای ضد افسردگی (مانند فلوکستین یا سرترالین)، داروهای ضد تشنج، مانند (گاباپنتین یا پره گابالین)، ضد اسپاسم (مانند اکسی بوتینین یا تولترودین)، یا استروئیدها (مانند متیل پردنیزولون یا پردنیزون).

توانبخشی: این فرآیندی است که هدف آن بهبود عملکرد و کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری ms با رفع نیازهای جسمی، روانی و اجتماعی آنهاست. توانبخشی می‌تواند شامل متخصصان و خدمات مختلفی باشد، مانند فیزیوتراپی (برای بهبود تحرک و قدرت)، کاردرمانی (برای بهبود فعالیت‌های روزانه و استقلال)، گفتار درمانی (به منظور بهبود ارتباطات و بلع)، شناخت درمانی (برای بهبود حافظه و تفکر)، درمان روانشناختی (برای بهبود خلق و خو و مهارت‌های مقابله‌ای)، یا کار اجتماعی (برای ارائه پشتیبانی و منابع).

تغییرات سبک زندگی: اینها تغییراتی هستند که افراد مبتلا به  این بیماری می‌توانند در عادات و رفتارهای خود ایجاد کنند تا سلامت و رفاه خود را افزایش دهند. تغییرات سبک زندگی می‌تواند شامل خوردن یک رژیم غذایی متعادل (برای تامین تغذیه کافی و جلوگیری از افزایش وزن)، ورزش منظم (برای حفظ تناسب اندام و جلوگیری از تحلیل عضلات)، ترک سیگار (برای کاهش التهاب و بهبود جریان خون).